تفاوت روانشناس و روانپزشک موضوع این مطلب آموزشی است. توضیحی پیرامون تفاوت های روانشناسی و روانپزشکی را آموزش خواهید دید.
جهان کنونی پیرامون افراد فشارهای گوناگون و بسیاری را در حیطه ها و زمینه های متفاوت زندگی بر آنان وارد می سازد. به گونه ای که امکان دارد هر کدام از ما دستخوش تحوولاتی در داوری ، ادراک ، رفتار ، تفکر ، ارتباطات اجتماعی و دیگر حالات شویم و جهت خلاصی از این عارضه ها و مشکلات و بعضاً جلوگیری از تبعات شدیدتر احتیاج به رجوع به مشاوران و متخصصان مرتبط در این حوزه پیدا کنیم.
اما نکته قابل توجه این است که در بیشتر حالات اغلب مردم از فرق میان روانپزشک با روانشناس آگاهی نداشته و اغلب افراد یک سرگردانی و پیچیدگی درباره این دو لغت دارند ، زیرا در دید نخست هر دو همانند می باشند اما در حقیقت با یکدیگر بسیار فرق داشته و گاهی اوقات درک این تمایز سخت است. ولی پیوسته این پرسش مورد توجه است که در صورت ایجاد این قبیل مشکلات می بایست به روانشناس رجوع کنیم و یا روانپزشک؟
روانپزشک و روانپزشکی
این رشته یکی از زیرشاخه های پزشکی می باشد. افراد علاقمند به این رشته نخست در کنکور گروه آزمایشی علوم تجربی شرکت خواهند کرد و بعد از پذیرش در رشته پزشکی به تحصیل مشغول می شوند و بعد از پایان این مقطع که تقریباً هفت سال زمان می برد و پذیرش در آزمون های تخصصی روانپزشکی به تحصیل می پردازد و دانش و تکنیک های شناسایی بیماری های گوناگون ذهنی و روانی ، رابطه بین بیماری های روانپزشکی و بیماری های طبی عمومی ، تست های روانشناختی ، شیوه های گوناگون روان درمانی و به کارگیریی تکنیک ها و ابزارهای درمانی نظیر نوروفیدبک ، Rtms و … را می آموزند و بعد از گذراندن این مقطع چهار ساله می توانند در جایگاه یک روانپزشک یا متخصص اعصاب و روان کار خود را آغاز کنند.
روانپزشک نیز مشابه دیگر رشته ها و تخصص های پزشکی مسئولیت شناسایی بیماری ، مشخص کردن روند و مراحل و پیش بینی وضعیت آینده بیمار را بر گردن دارد و در قدم بعد مسئولیت دارو درمانی و تجویز دارو را بر طبق شناسایی بیماری ، اثرگذاری داروها ، روند بیماری و وضعیت و شرایط بیمار نظیر خانواده ، تحصیلات ، رابطه اجتماعی ، سن و سال ، ارزیابی خطرات جانبی مصرف داروها و رفع این عوارض ، چگونگی مصرف و قطع داروها را دارد.
در چند واژه می توان گفت یک روانپزشک وظیفه ی شناسایی نوع بیماری و رابطه ی آن با دیگر اعضای بدن و علل طبی و فاکتورهایی بیرونی اثربخش نظیر فاکتورهای بیوشیمیایی ، خانواده ، کار و مشخص سازی نوع درمان های ضروری و هم سویی زمینه های گوناگون درمانی را عهده دار است.
روانشناس و روانشناسی
یک فرد روانشناس حرفه ای نخست در کنکور آزمایشی علوم انسانی شرکت کرده و بعد از پذیرش در رشته روانشناسی آغاز به تحصیل می نماید و بعد از طی مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری مربوطه را می گذارند. رشته ی روانشناسی بر تاثیر مسائل و مباحث نحوه رفتار ، ادراک و هیجانات آدمی و اهمیت آن ها می پردازد و در جهت تغییر و بهبودی مشکلات در این زمینه راهکارها و تعالیم لازم را ارائه می دهد. روانشناس در ضمن مقاطع تحصیلی خود تعالیم و آموزش های گوناگونی در زمینه های متفاوت نظیر اصلاح و تغییر اختلال های رفتاری ، مسائل خانواده و زناشویی ، روانشناسی رشد کودک ، روانشناسی کاری و تحصیلی و تربیتی و راهکارها و تکنیک های گوناگون درمانی نظیر رفتاردرمانی ، درمان های تحلیلی ، بازی درمانی ، شناخت درمانی و دیگر رویکردها را می آموزند. تفاوت اساسی بین روانشناسی و روانپزشکی این است که روانشناسان اجازه ی تجویز دارو برای درمان جویان را نخواهند داشت.
شایان ذکر است که برخلاف عقیده شماری از کارشناسان ، امروزه به اثبات رسیده که عالی ترین نتایج درمان هنگامی به دست می آید که ترکیبی از درمان های روانشناسی و روانپزشکی باشد و یک درمان کامل برای شماری از بیماران دارای اختلالات خاص در برگیرنده ی دارو درمانی ، روان درمانی ، مدد کاری و بعضاً مراجعه به یک متخصص تغذیه می باشد.
موضوع مرتبط :